Çevredekilerin Görüşlerini Çok Dikkate Almak
Hayat sahnemizde hepimiz birer oyuncuyuz.Bazen birşeyler yapıyoruz ve bu yaptığımız şeyleri yalnızca oyunculuk açımız neyse o açıyla görüyoruz.
Bazen kendi yaşam sahnemizde oyunculuğumuzu gözleyen, seyreden başkaları oluyor.Onların açısı bizden çok farklı.Mesela ben sahnede oynarken arkada ki elbisemin nasıl durduğunu görmüyorum.Ama izleyici koltuğunda oturan birisi benim elbisemi görebiliyor ve bazen ona bana '' bi dakka elbisenin arkası kalkmış vs..güzel durmuyor şunu şöyle yapsana'' dediği zaman onun söylediğini dikkate alabilmem benim varoluşum için bir zenginliktir.O benim göremediğim şeyleri görüyordur o zaman onu dikkate almalıyım.
Ama bunu , çevreyi tümüyle dikkate alarak başkalarının düşüncelerini tümüyle dikkate almak, noktasına getirdiğiniz zaman, o zaman biz kendi bireyselliğimizi yitiriyoruz.
Birileri bana o zaman sen ne düşünüyorsun ? dediği zaman ben hep başkalarının bahçelerinin seslerini dinlemeye kendimi alıştırmışsam ve kendi bahçemin sesini kısmışsam o zaman bu soru karşısında ''vallaha bilmem onlar bilir '' diyorum.
E o zaman bu benim için, bana verilmiş bir vadeli yaşamı yürütmek için, kendi kaynaklarımdan vazgeçme anlamına geliyor.Ve bireylerin kendi düşüncelerinden kendi ürettiklerinden vazgeçmesi kadar onların yaşamlarında onları zorluğa sokucak bir başka şey yoktur.
...
